det saag lenge ut som om vi aldri naadde noko strand, men det er heilt feil. her e bilda:

slik ein boer gjer naar ein er paa kysten gjekk vi paa fuglekikking vi tok baaten ut til ei oey som var kjend for sine boobies med blaa foetter, rett kjekke aa sjaa til var deiamerikanarane hadde vore i gamet lenger enn oss og hadde med rett utstyr for aa sjaa betreher hadde dei slikt eit klarsyn etter aa ha roeyka fjodde at dei tilogmed saag haivi paa den andre sida tok lokalbefolkningen i naerare oeyesyn

ei stund etterpaa la vi ut paa livsfarlig kajakekspedisjon, og kom foerst i landdet ser kanskje ikkje livstruande ut her, men det er berre kamera sin skuld. eg visste bedre enn aa legge meg utpaa surfebrett

vi kom nesten ikkje heim foer det vart moerkt
for aa feire drakk vi favorittbrus nr 2

men vi maatte heimatt, naar ferien var over var det ingen veg utenom meir krisepsykologi. Froeken Froeland skal her til aa framfoere det ho har laert paa spansk.

og sjoelv om vi egentlig berre begynte paa ping pong for aa faa oss kjaereste har ho blitt heilt hekta og rett dreven med racketen