idag har vi gjort vaart foerste dagsverk. midt mellom den spanske inkvisisjonen og preposisjonar har vi heilt paa eiga hand skrive to sider om det antropologiske synet paa familien som institusjon. vi har med andre ord havna tjukt oppi faglitteratur, og therese sin ordbok har allereie revna i kantane.

ellers er vi paa skulen omlag 10 timar kvar dag og det har ikkje skjedd saa mykje nytt bortsett fra at eg har gjenoppdaget bananen. Her nede har vi ikkje mindre enn fire forskjellige typar banan. en til koking, en til steiking, en liten til snacks og vaar vanlige norske banan-fullsize til alle supper. sia dette virkelig har vist seg aa vere eit dugelig kostgrunnlag er det ikkje anna aa gjere enn aa gi eit kort resyme av bruksomraader utover desse fire opphavelege.

linsesaus: kok groenne linser slik det skal gjerast. naar dei har blitt moere og fine tek du ein kokebanan og litt vatn i blenderen og lagar pure. hell pureen over linsene, kok litt til og krydre med kvitlauk.

chips: her kan du bruke baade den til koking og den til steiking. for aa kjenne igjen dei to kan det vere greitt aa vite at den til koking er ofte kuttet paa tvers og motsatt den til steiking ofte er kuttet paa langs. skilnaden er hovudsakleg smaken, daa den eine er soet og den andre er salt. fargen kan vere ein god indikator, da i dei fleste tilfeller den til steiking faar ein gyllen brun farge som chips mens den til koking beheld sin gule bananfarge.

platanos: dette er det berre therese som veit korleis man lager, men det er kokebanan klemt sammen paa langs til den blir flat og fin. her maa man bruke eit ganske kraftig redskap da kokebananen kan vere ganske hard aa jobbe med, og det kan vere lurt aa steike dei litt i forkant av klemmingen. etter man har klemt sammen tilstrekkelig med bananer maa ein gjennomsteike dei og koke ihop ein god boennestuing til tilbehoer.

og alt er like fortreffelig godis. ellers e bananen god paa brodskjeva, i jusen, i lunsjen og til kveldsmat.